- ҳаргиз
- [هرگز]ҳеҷ вақт, асло, ҳеҷ
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
ҳаргиз
Смотреть что такое "ҳаргиз" в других словарях:
ҳошо — I [حاشا] а 1. ҳаргиз, ҳеҷ вақт, ҳеҷ гоҳ, ҳеҷ 2. албатта, ҳатман II [حاشا] а. калимаи нидо 1. Худо нигоҳ дорад, дур бод, пок бод 2. ҳаргиз, абадан, ҳеҷ гоҳ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
АРГИШ — АРГИШ, аргыш муж., архан., арьюш у зырян, аргиз у коряков, олений обоз. Ехать аргишами, идти обозом. Толковый словарь Даля. В.И. Даль. 1863 1866 … Толковый словарь Даля
абадан — [ابداً] а 1. ба таври ҳамешагӣ, ҷовидон 2. ҳаргиз, ҳеҷ гоҳ, ҳеҷ вақт … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
асло — [اصلا] а. аслан, тамоман, ҳеҷ, ҳеҷ гоҳ, ҳаргиз … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
баниз — [بنيز] кит 1. инчунин, боз ҳам, низ 2. ҳаргиз, қатъан, асло … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бор — I [بار] 1. асоси замони ҳозира аз боридан 2. ҷузъи пасини калимаҳои мураккаб ба маънии боранда, резанда, пошанда ва маънои зиёдии чизе: мушкбор, нурбор, ашкбор, рӯдбор, дарёбор, ҷӯйбор ва ғ. II [بار] 1. он чи ба дӯш ё пушти инсон, чорпо ё болои… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
вақт — [وقت] а 1. гоҳ, ҳангом, ҳиссае аз замон, соатҳои муайяни шабу рӯз: вақти говгум, вақти пешин, вақти шом, вақти ғуруби офтоб 2. фурсат ва муддати одатан муқарраршудаи коре; мӯҳлат: вақти мувофиқ (муносиб), вақти имтиҳон, вақти хуфтан, боз чанд… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
ваҷҳ — [وجه] 1. сабаб, далел, асос; аз ин ваҷҳ а) аз ин сабаб, аз ин рӯ, аз ин ҷиҳат; бинобар ин; б) аз ин хусус, дар ин бора; бе ҳеҷ ваҷҳ бесабаб, беҳуда, бе ягон асос; ваҷҳ гуфтан а) сабаб нишон додан; далел овардан; баҳона кардан; б) маҷ. ҳисобӣ… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
гоҳ — [گاه] 1. ҷой, макон (ба ин маъно бештар ҳамчун ҷузъи пасини калимаҳои мураккаб меояд: коргоҳ, хобгоҳ, чарогоҳ) 2. вақт, замон 3. баъзан, баъзе вақт: гоҳ…, гоҳ(е)…; гоҳе баъзан, баъзе вақт; он гоҳ он вақт; баъд аз он; чанд гоҳ чанд вақт, муддате;… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
зинҳор — [زينهار] 1. паноҳ, амон: зинҳор додан, зинҳор хостан; ба зинҳори касе омадан амон пурсида омадан ба назди касе 2. ҳаргиз, асло: зинҳор наравед! … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
